بعد از حمله‌ و قتل‌عامِ مردم در شفاخانۀ چهارصد بستر که مسوولیتِ آن را گروه داعش در افغانستان به عهده گرفت، این سوال مطرح شده است که آیا به‌راستی در افغانستان داعشی وجود دارد و یا این‌که از داعش فقط یک نام است؟‌
قراین و شواهدِ زیادی دال بر این شکل گرفته است که گروه‌هایی که به نام داعش در افغانستان فعالیت می‌کنند، اصلاً داعش نیستند. آگاهان و کارشناسانِ سیاسی باور ندارند که رویدادهایی که به نامِ داعش صورت می‌گیرند، به‌راستی کارِ این گروه باشد. آن‌ها می‌گویند این‌ها (آن‌چه “داعش” خوانده می‌شود) همان شبکه‌های طالبان اند که برخی فعالیت‌های‌شان را به دستور پاکستان، به نامِ داعش انجام می‌دهند.
اگر چنین نیست، چگونه ممکن است داعشی که در مرکزِ خود در عراق و سوریه از بین رفته، بتواند در افغانستان حضورِ قدرتمندانه با حملاتِ گسترده داشته باشد؟ حضور داعش زمانی می‌تواند خارج از خاورمیانۀ عربی به شکلِ جبهه‌یی مطرح شود که آن ساختار در خاستگاه‌شان به‌قوت فعال باشد. اما این‌که در زادگاه‌شان به شکست مواجه ‌شوند و شاخه‌هایش در کشورهای دور، نیرومندانه رهبری و هدایت شوند، هیچ منطقی را برنمی‌تابد.
بنابرین واضح است که پاکستان به دلایلی و حلقاتِ خاص در دولتِ ما هم به دلایلِ دیگر، پروژه‌یی مشترک برای بزرگ‌نمایی داعش را روی دست دارند. حالا این دیدگاه بیشتر مطرح است که حلقه‌هایی در دولتِ افغانستان هستند که می‌خواهند داعش را با حضور پُررنگ در کشور نشان بدهند تا در بدل آن و یا برای مبارزه با آن، ‌هم از کشورهای غربی و هم از روسیه و آسیای مرکزی پول به دست بیاورند و این‌گونه در میان قدرت‌های جهان و منطقه، بازی پُرسودی را به‌راه اندازند. فراموش نکنیم آنانی که در کشورِ ما زیر نام داعش حضور دارند، یا افراد و گروه‌هایی با گذشتۀ حزب اسلامی اند یا هم حلقه‌ها و گروه‌هایی از طالبان و یا هم بقایای برخی گروه‌هایِ دیگر مثل طالبانِ پاکستانی که همۀشان توسط حلقاتی در درونِ افغانستان و پاکستان مورد حمایت قرار می‌گیرند و به اهدافِ خاصی استفاده می‌شوند.
از طرف دیگر، حمله‌هایی که به نامِ داعش در افغانستان صورت می‌گیرند، از مجراهایی هدایت می‌شوند که حملاتِ طالبان نیز از آن‌جاها هدایت و عملی شده و می‌شوند. این برای مردم واضح است که پاکستان یک هدفِ تعیین‌شده را توسط گروه‌های مختلف در افغانستان تطبیق می‌کنـد و هر روز گروهی را به هر نامی که بخواهد، برای پیشبرد استراتژیِ منفعت‌طلبانه‌اش خلق می‌کند. در کنار این مسأله، یکی دیگر از دلایلِ نام‌گذاریِ داعش بر روی گروه‌هایی از طالبان، اختلاف‌ها بر سرِ عوایدِ جنگ و مواد مخدر میانِ طالبان و شرکای‌شان است. این گروه‌ها به دنبالِ نام‌های مختلف و مستقل ‌اند تا سهمِ بیشتری از این درآمدهای سیاه بیابند.
گرم شدنِ بازار مناسبت‌های تازۀ منطقه‌یی و بازی‌های پیچیده‌یی که در این میان شکل گرفته‌اند نیز در تغییر بیرقِ طالبان به بیرقِ داعش نقش داشته است. دولت افغانستان باید این نکته را درک کند که مردم امروز به آگاهیِ تمام در این زمینه‌ها رسیده‌اند و خرد جمعی‌شان تحول یافته و رشد کرده است و دیگر نمی‌توان آن‌ها را فریفت.
دولت باید با مردم صادقانه برخورد کند و نباید افغانستان فدای بازی‌های سیاهی شود که فقط برای برخی‌ها پول و سرمایه می‌آورد و برای مردم، فقر و مصیبت. طالبان و داعشیان نزد افغانستانی‌ها یک گروه اند که در یک پروژه به‌کار گرفته می‌شوند. دولت نباید از این حقیقت چشم بپوشد و بر جداسازیِ آن‌ها تلاش ورزد. بزرگ کردنِ نام داعش به هیچ عنوان به سفیدسازیِ چهرۀ طالبان کمک نمی‌کند، بلکه از اعتبارِ دولت وحدتِ ملی در پیشگاه مردم به‌شدت می‌کاهد.